Zbieranie metadanych podczas digitalizacji zasobów archiwalnych nie jest prostym zajęciem. Nazwy miejsc, wydarzeń, nazwiska osób wymienianych w dokumentach często różnią się od dzisiejszej pisowni. Nazwy mają różne wersje, aliasy, w dokumentach pojawiają się literówki itp. Co prawda nowoczesne przeszukiwarki jak Google często potrafią rozpoznać często spotykane literówki - jeśli wpiszemy “Kowakski” otrzymamy:

Pokazane są wyniki dla Kowalski
Szukaj zamiast tego Kowakski,

ale działa to najlepiej dla często spotykanych nazw czy imion i dla błędów. W projekcie, w którym chcielibyśmy przedstawić dane jako Linked Open Data, ważne jest mieć czyste dane, bez błędów i z zidentyfikowanymi wersjami, jeśli takie istnieją.

Jako przykład weźmiemy nazwiska (zbieramy także nazwy miejsc, wydarzeń historycznych i inne). Samo imię i nazwisko zwykle nie identyfikuje osoby - może być wiele osób o takim samym imieniu i nazwisku. Kiedy już zidentyfikujemy osobę, często okazuje się, że jej nazwisko występuje w wielu wariantach. Są wersje w różnych językach, osoba mogła używać pseudonimu, przydomka, zmienić nazwisko (przed albo po małżeństwie), dodać tytuły itp. Poddani i obywatele często używają przydomka dla określenie swoich przywódców. Jak znaleźć się w tej gmatwaninie?

Dla osób wymienionych w dokumentach archiwalnych wybraliśmy kilka prostych reguł. Sa one nieco arbitralne, ale służa nam dobrze:

1. Używamy jednego standardowego imienia i nazwiska dla jednej osoby. Nazwiska alternatywne, wersje w innych językach itp. są notowane także, aby ułatwić wyszukiwanie. Używamy wersji polskiej nazwiska, jeśli to możliwe, i wersji używanej w Wikipedie (polskiej lub w innym języku) jeśli jest to stosowne.

2. Zapisujemy dane osoby jako “nazwisko, imię (imiona)” w tej kolejności. Nawet ta prosta reguła powoduje czasem trudności, gdyż nie zawsze jest łatwo określić, która część jest imieniem a która nazwiskiem. Wyjątkiem od tej reguły są osoby publiczne takie jak królowie, papieże itp. Dla których podajemy popularne lub oficjalne brzmiene (Mieszko I, Jan Paweł II itp.)

3. Przypisujemy każdej osobie unikalny identyfikator który generujemy sami. O potrzebie używania unikalnych identyfikatorów mozna więcej przeczytać w blogu, Jeśli to możliwe, korelujemy ten identyfikator z dwoma popularnymi (i w miarę trwałymi) rejestrami: Wikidanymi i VIAF. Spotykamy jednak osoby, o których nikt nie napisał artykułu w Wikipedii w żadnym języku, i w konsekwencji brak im identyfikatora Wikidata. Są osoby które nigdy nie napisały książki i brak jest ich w rejestrze VIAF, który zbiera dane z bibliotek narodowych świata. Dla nich tworzymy krótki opis, dodajemy odnośniki i jak dla innych tworzymy nasz identyfikator.

Następnym etapem jest sprawdzenie zebranych zapisów nazwisk (w chwili obecnej mamy ich ok 80 tysięcy) i doprowadzenie ich do standardu. Pracujemy w sekcjach, typowo z danymi jednej kolekcji archiwalnej, ale i tak są to dziesiątki tysięcy rekordów. Można użyć uniwersalne narzędzie - arkusz rozliczeniowy - i wykorzystując takie funkcje jak sortowanie, filtrowanie, wyszukiwanie i zastępowanie wykonać dużą część pracy, Znaleźliśmy jednak bardziej wyspecjalizowany program - OpenRefine - który okazał się być o wiele bardziej przydatny dla wykonania tego zadania. OpeRefine (rozprowadzany jako otwarte oprogramowanie) wyrósł z projektu Google, nazywany wtedy Google Refine (mocno związany z nieistniejącym już projektem Freebase¹) i został oddany społeczności otwartego oprogramowania która dalej go udoskonala. OpenRefine został stworzony specjalnie do zadania czyszczenia i udoskonalenia danych.

W dniu 1 września, 2017 r. w Instytucie Piłsudskiego gościł wicepremier RP Mateusz Morawiecki, który pełni także funkcję ministra rozwoju i urząd ministra finansów.
Wicepremier spotkał się z przedstawicielami organizacji polonijnych, właścicieami biznesów polonijnych i mediami polonijnymi. Spotkanie otworzył Konsul Generalny RP Maciej Golubiewski a prowadziła je dr Iwona Korga, prezes Instytutu. Zebrani minutą ciszy uczcili pamieć poległych w kampanii wrześniowej w związku z 78 rocznicą wybuchu II wojny światowej.

Wicepremier M. Morawiecki wygłosił wykład dotyczący obecnej sytuacji gospodarczej Polski oraz odpowiedział na szerg pytań związanych z wymianą handlową Polski i planami gospodarczymi.Nasz gość odwiedził również oddział Polsko-Słowiańskiej Federalnej Unii Kredytowej przy 140 Greenpoint Ave, gdzie wyeksponowany jest pomnik marszałka Józefa Piłsudskiego należący do kolekcji Instytutu.

Zapraszamy na na wykład połączony z promocją książek dr. hab. Piotra Kardeli pt. „Stowarzyszenie Polskich Kombatantów w Stanach Zjednoczonych”. 20 czerwca (wtorek) o godz. 18:00

Stowarzyszenie Polskich Kombatantów, polsko-amerykańska organizacja działająca w latach 1952-2012, zrzeszająca byłych żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie podczas drugiej wojny światowej. Należała do Światowej Federacji Stowarzyszenia Polskich Kombatantów. Jednym z osiągnięć SPK w Stanach Zjednoczonych było skłonienie amerykańskiego Kongresu do uchwalenia Polish Veterans Rights Legislation, aktu podpisanego przez prezydenta Geralda F. Forda w roku 1976. Prawo to dało polskim byłym żołnierzom przywilej hospitalizacji w szpitalach weteranów.